Dört sene önce bugün…

… döndük Amerika’dan. Pılımızı, pırtımızı, tasımızı, tarağımızı, bebeğimizi, köpeğimizi toplayıp geldik. Yaklaşık 10 sene evimiz dediğimiz toprakları bıraktık, ondan öncesinde evimiz bildiğimiz topraklara geri döndük.

Bugün bile bahsettiğimizde “Pişman mısın?”, “Keşke dönmeseydim diyor musun?” diyenler oluyor.

Hayır, pişman değilim. Ailemle olduğum için mutluyum. Deniz, Derin, anneanne-babaanneyi senede iki defa, onun dışında da kameradan görecekti diğer türlü.

Amerika’dan Türkiye’ye dönüş

O kadaaaar uzun zamandır beklettiğim bir konu ki bu. Deniz’in okulu ve vazonun kırılıp tekrar yapışmasından sonra bir türlü elimin gitmediği konular listesinde yer alıyor. Çok çetrefilli. Çok bakış açılı. Ve çok herkese-göre-değişir cinsten.

En nihayetinde, dün gelen bir maille “Artık yeter, yaz kızım kereviz” dedim, ve işte yazıyorum.

Aşağıdakiler tamamen kendi düşüncelerim, kendi tecrübelerim. Eksiği, gediği, bir başkasına göre doğrusu, yanlışı vardır. Ekleme yapmak isteyenlerin yorum kısmı emirlerine amadedir.

Amerika’dan Türkiye’ye dönüş yapılır mı?

MezunUSA.com ile Amerika’da Doğum Hakkında

Amerika’da yaşayan Türklere yönelik yayın yapan MezunUSA.com, doğumlarından birini Amerika’da, diğerini Türkiye’de gerçekleştiren ve böylelikle her iki sistemi kıyaslama fırsatı bulan bendenizle bir röportaj gerçekleştirdi.

“Titrin kadar konuş”

VIP - Çok Önemli Kişi

Arabaların tartışılmaz bir üstünlüğü var Türkiye’de.  Arabalar insanlardan daha çok itibar görür, daha çok düşünülür.

Böyle bir ülke burası. Dönemeçlerde yayalar arabalara öncelik tanır. Kaldırımlara arabalar park eder. Yayalar cinlik yapan ve hiçbir suretle cezaya tabi olmayan motosikletlere kurban gitmemek için kaldırımlarda yürürken zikzak çizer. Yaya geçitlerinden yürümek için yayalar önce arabaların geçip geçidin boşalmasını bekler.

Amerika’dan sonra yaşam var mı?

Mütemadiyen şöyle mailler alıyorum: “Amerika’da yaşıyoruz, Türkiye’ye dönmeyi düşünüyoruz, ama karar veremiyoruz. Sen döndüğün için mutlu musun? Ne düşünüyorsun; sence dönmeli mi, kalmalı mı?”

İki ucu çoklu değnek dedikleri bir konu varsa o da bu olsa gerek. Nitekim Türkiye’ye döneli neredeyse 3,5 sene olacak, ben hala bu sorunun cevabını verebilmiş değilim.

Koyunların arasında koyun gibi yaşıyoruz

Karikatürün kaynağı meçhul, ama hislerime tercüman...

Bilmem bir tek biz mi uyandık dün akşam. Daha doğrusu sabaha karşı 4’te… DÖRTTE!

Derin’i emzirmeye kalktım, işimi bitirdim, geri yattım, dışarıda bir uğultu… Bir makine çalışıyor.

Önce elektriğin kesildiğini düşünüp “jeneratör mü acaba” diye aklımdan geçirdim. Ama baktım, farklı, daha yüksek bir ses…

Trafik polisleri nerede?!?!

Daha önce de sormuştum: Polisler ne işe yarıyor bu memlekette?! İhtiyacımız olduğu zaman neredeler???

11 Mart’ta gazetelerde şöyle bir haber vardı:

Son dakika golü…

Amerika’da yaşadığım yıllarda sivil toplum örgütlerinde çalıştığımdan bahsediyorum. Bunların çoğu sosyal yardım dernekleri olmakla birlikte bir tanesi Amerika’daki Türk derneklerinden biriydi.

Orada yaklaşık bir buçuk sene boyunca çalıştım. Çalıştığım süre boyunca çok şey öğrendim.

Kime güveneceğiz?

"Ben polis memuruyum. Bana güvenin."

Türkiye’ye taşınalı üç seneyi geçti. Üç senedir çözemediğim birçok şey var bu memlekette. Polisin ne işe yaradığı da bunlardan biri…

Öncelikle şunu söyleyeyim, bu yazıyı yazarkenki amacım hiçbir şekilde Amerikan polisini övmek değil. Benim yakın çevremde bile oradaki polisin gücünü istismar etmesi sonucunda zor durumda kalan arkadaşlarım vardı. Bu yazıdaki amacım Amerika’daki polis teşkilatını göğe çıkarmaktan ziyade bizdeki çarpıklıklara dikkat çekmek. Naçizane…

“Hamile göbeğini al, git!” derler mi?

Geçen hafta Sağlık Bakanı Türkiye genelinde yüzde 40, özel hastanelerde yüzde 80’e varan sezaryen oranının kabul edilemez olduğunu söylemişti. “Tıbbi zaruret olmadan, sezaryen yaptırılmışsa bir hastaya, özellikle hekim yönlendirmişse, bunun için yeni tedbirler alacağız” demişti.  (Haber burada)