Altıncı Hastalık

Deniz’in üç gündür devam eden ateşi nihayet dün akşam düştü. Ancak bugün da vücudunun üst kısmında kırmızı benekler çıkıverdi. Doğan “Elif, Deniz’in vüducunda döküntü var” der demez anladım: Altıncı Hastalık bu.

Etrafımda birçok arkadaşımdan duymuştum: 3-4 gün boyunca devam eden yüksek ateş ARTI ateşin düşmesiyle birlikte vücudun hemen her yerinde döküntüler EŞİTTİR altıncı hastalık. Latince adıyla Roseola Infantum.

BabyCenter şöyle anlatıyor bu hastalığı:

• Hafif atlatılan, viral bir hastalık.
• Genellikle 6 ay-3 yaş arası çocuklarda görülür.
• Herhangi bir belirti olmadan da hastalığı geçirmek mümkün olsa da genellikle aniden yükselen ateşle kendini gösterir.
• Üç ila beş günün sonunda ateş aniden düşer ve döküntüler ortaya çıkar. Döküntüler birkaç gün devam edebildiği gibi sadece birkaç saat de sürebilir.
• Döküntüler genellikle üst bedende olmakla birlikte kollar, bacaklar ve yüze de yayılabilir.
• Bu hastalık çocukta huzursuzluk ve yorgunluğa sebep olur. Hafif ishal durumu da söz konusu olabilir. İştahsızlık ve göz kapaklarında şişlik de görülebilir.

Deniz’in Altıncı Hastalık geçirdiği doktor tarafından onaylanmış değil, nitekim doktorumuz kongrede olduğu için ulaşamıyorum. Deniz’i tatil dönüşü hastanede muayene eden doktorla ise doğru dürüst konuşamadık. Ancak (1) belirtiler -ishal dışında- yüzde yüz örtüşüyor, (2) halamdan da bu konuda onay aldım.

Deniz iyi. Döküntüleri henüz çok fazla değil, belki yarına geçer bile. Huysuzluğu hastalık söz konusu olunca Allah vergisi zaten. İştahsızlık da bir o kadar. Gözlerinin etrafındaki şişlik çok belirgin. Onun dışında ciddi bir rahatsızlığı yok. Ateşi düştü zaten.

Sonuç olarak antibiyotiği kestik. Böylece Deniz boşu boşuna üç gündür antibiyotik almış oldu. Acil servisteki doktora kılım. Halam “o kadar yüksek ateşe, özellikle de geçmişte sinüzit hikayesi varsa antibiyotik vermesi çok yanlış değil, ancak test istemesi gerekirdi” dedi. Gerekirdi tabii, bizim doktorumuz hep ister. Eşeklik bende, ben istemedim. Doktorun yapması gereken Strep A testi ve boğaz kültürü istemek, ve antibiyotiğe başlamak gerekiyorduysa bile “test sonuçlarına göre konuşalım, gerekirse keseriz” demekti. Daha az süreyle kullanmış olurduk hiç olmazsa.

Ben doktorculuk oynamayı seven ya da beceren bir insan değilim. Birisi tıp fakültesine gittiyse, onca kitabı devirip bir sürü sınavdan geçip, üzerine ihtisasını yapıp doktor önlüğü ile karşıma çıktıysa benden daha fazla şey biliyordur diye düşünürüm. Ama işte yapmamak gerekiyor, söz konusu çocuğun olunca biraz şüpheyle yaklaşacaksın demek ki. Hele de her zaman gittiğin doktor değilse karşındaki.

O doktor da bilgisizliğinden ya da kötü niyetinden yapmadı elbet böyle bir şeyi. Zaten muayene sırasında çok aceleci bir tavrı vardı. Belli ki acil servis doktoru olduğundan ciddi olmayan vakalara çok fazla vakit ayıran bir yapısı yoktu. Benim sorgulamam, “viral bir şey dediniz, niye antibiyotik veriyorsunuz?” ya da “bir test yaptırsaydık” demem gerekiyordu. Düşünemedim.

Bu arada en korktuğumuz şey tabii ki bu hastalığın Derin’e geçmesi olurdu. Her ne kadar ciddi bir hastalık olmasa da yüksek ateş biz yetişkinleri bile paçavraya çeviriyor, değil ki bit kadar çocuğu hırpalamasın. Ancak, her işte bir hayır yok mu, Derin’in nezlesi büyük ihtimalle bu hastalığı önledi. Şöyle ki, vücutta hali hazırda bulunan bir virüsün, vücuda girmeye çalışan bir diğer virüse izin vermemesi olarak tanımlayabileceğimiz ve İngilizcede virus interference olarak tanımlayabileceğimiz duruma göre Derin’deki nezle virüsleri, roseola virüslerine geçit vermeyince oğlan hastalanmadı. Şükür.

Ne demiş Nietzsche: What does not kill me, makes me stronger. Yani, beni öldürmeyen şey beni daha güçlü kılar.

Gelin bakalım virüsler. Yedinci, sekizinci hastalık! Gel kardeşim, sen de gel. Geleceğin varsa göreceğin de var!